Rzeczpospolita Niewierna – MTP Hala 2, Poznań – 10.10.2016.

O całym religijno-politycznym zamieszaniu wokół tego wydarzenia nie ma chyba co pisać- we wszelkich mediach pełno zdjęć i filmików pokazujących dobrze, co się działo pod bramą targów. Mogę jedynie dodać od siebie, że mnie ta cała szopka z protestem nie przeszkadzała. Stali sobie i śpiewali, ani nie blokując ruchu, ani nie zaczepiając zbierającej się publiczności koncertu. O wiele bardziej wkurwiają mnie np. maratony miejskie.

MTP 2:
Nie licząc jednego Pyrkonu to był pierwszy raz, gdy odwiedziłem halę nr 2 Międzynarodowych Targów Poznańskich. Muszę przyznać, że od razu zdobyła moje serce jako miejsce dużych koncertów. Spora, podłużna przestrzeń z wysokim sufitem, dzięki czemu nie było duszno, a dym z grillów nie przeszkadzał.
Bliżej wejścia po lewej stronie ulokowano stoiska gastronomiczne. Oferowały one ciepłe fastfoody typu hotdogi i zapieksy, oraz różne piwa, w tym nierozwodniony Żywiec APA z kija- mniam i pycha! Vis a vis sprzedawany był merch, a na środku stały stoliki.
Scena i cała powierzchnia koncertowa, oddzielone były od części gastronomicznej kotarami, podobnie jak w gdańskim B90.
Tak ja pisałem na początku, ogólnie miejscówka zrobiła na mnie dobre wrażenie, ale mam trzy zastrzeżenia natury organizacyjnej:

1. Ogromne kolejki do wejścia. Z biletem w dłoni stałem na dziedzińcu jakieś pół godziny, zanim udało się dotrzeć do środka. Czy naprawdę nie było możliwości zatrudnienia dodatkowych osób sprawdzających bilety, albo otwarcia bocznych drzwi?

2. Ogromne kolejki do piwa. Mimo, że było przynajmniej pięć stanowisk ze złotym trunkiem, to przed nimi panował nieustanny chaos i tłok. Część osób stała w jakiejś kolejce, inni tłoczyli się dookoła, a cwaniaczki tradycyjnie wciskały się na chama. Nie wiem, czy jest jakiś sensowny sposób na rozładowanie takich sytuacji, ale może następnym razem część nalewaczy ustawić pod przeciwległą ścianą?

3. Zakaz wnoszenia pić do części koncertowej. To ssało pęto chyba najbardziej, gdyż z tego tytułu straciłem wiele minut muzyki. Wiadomo, nie było z tym takiego dramatu, jak na Impakcie, gdzie ogródki piwne były oddalone o kilkaset metrów od sceny, ale i tak głupio, że musiałem czekać z podejściem bliżej sceny aż opróżnię kubek.

OK, tyle jeśli chodzi o miejscówkę, czas na wykonawców.

Batushka:
Z powodu wspomnianej już kolejki do wejścia, załapałem się jedynie na połowę setu Najbardziej Tajemniczej Grupy Black Metalowej. Tajemniczość ta odbija się przede wszystkim w całkiem imponującym wizerunku scenicznym. Każdy z ośmiu (!) członków zespołu, ubrany był w bogate szaty z wielkimi kapturami. Dodatkowo, przed wokalistą stał typowy dla obrządku prawosławnego pulpit, z bonusową czaszką na szczycie. Wracając jeszcze do składu- duża liczba wykonawców brała się z obecności 3-osobowego chóru, który dodawał fajnej dźwiękowej głębi. Ogólnie, całość brzmiała lepiej, bardziej organicznie niż na płycie. Niestety, nie przykryło to jedynego słabego punktu Batushki jakim są kompozycje. Nie żebym się jakoś wielce męczył, ale kiedy skończyli grać, cieszyłem się ze spóźnienia.

Bolzer:
Zupełne przeciwieństwo poprzedników, szczególnie z punktu widzenia prezencji scenicznej. Na deskach MTP pojawiło się bowiem jedynie dwóch typów. Po prawej siedział bębniarz w bardzo długich, czarnych włosach, a na środku przy mikrofonie stał półnagi brodacz o imponującej muskulaturze, dzierżący 10-o strunową gitarę. Mimo skromnych kadr, Szwajcarski duet zniszczył mnie tamtego wieczoru. Hipnotyzujący black metal, leżący gdzieś na pograniczu francuskich dysonansów i skandynawskich lasów, ze świetnymi utworami. Mistrzowski występ, który dodatkowo zwiększa moje nadzieje związane z nową płytą.

Behemoth:
Może to sobie wymyśliłem, ale wydaje mi się, że panująca w kraju sytuacja społeczno-polityczna wpłynęła mobilizująco na Nergala i spółkę. Poza dodatkowymi trzema piosenkami ich set nie różnił się od tego co zagrali na Brutal Assault, a ognia było w tym o wiele więcej. A propos ognia, pod koniec show, lider zespołu wygłosił płomienną mowę, z której wynikało, że z powodu ingerencji służb, starających się znaleźć jakikolwiek pretekst by odwołać koncert, wszyscy wykonawcy zmuszeni byli zrezygnować z efektów pirotechnicznych. Przy okazji, Darski kazał pozdrowić “mądrego prezydenta” Poznania, i nie pozdrawiać wojewody, na co sala zareagowała gromkim “jebać PiS”, co Nerdżi skwitował krótkim “Amen”.
To tyle o sprawach około-muzycznych. Jeśli chodzi o utwory, to tak jak w Czechach zagrali całe The Satanist, co moim zdaniem nie jest najlepszym wyborem, niezależnie od dyspozycji Pomorskiej Bestii. Na koniec zaś poleciały starsze rzeczy, m.in. “Pure Evil and Hate” i “Slaves Shall Serve”. Wszystko brzmiało jak trzeba, ale Behemoth zdążył już do tego przyzwyczaić. Całość oceniam pozytywnie, jednak bohaterami wieczoru była para z Zurychu.

Ps. Z cyklu “Metale polskie”: Ubrany w bluzę Furii, stoję w tłoku po piwo. Nagle, coś mnie pyrga w kaptur. Odwracam się, nikt nie zwraca mojej uwagi, więc znów kieruję wzrok w stronę stoiska gastro. Znowu coś mnie pyrga. Tym razem zdążam dostrzec cofającego się typa z durnym wyrazem twarzy. Pytam go:
– Co ty kurwa robisz?
– No bo, hehe, tam masz napisane “Grudzień za grudniem”, nie? I chciałem zobaczyć, co masz wyżej.
– To kurwa nie mogłeś spytać?!
A ten stał i się cieszył. Jebany dałn.