Już nie pamiętam co mnie skłoniło do zapoznania się z solowym dorobkiem Ihsahna. Pewnie jakiś artykuł w Guitar World, albo coś takiego. Mimo, że jego macierzysta formacja, Emperor, jest… no powiedzmy moim ulubionym zespołem black metalowym, to jednak nie szaleję za nimi na tyle, by śledzić poczynania ich lidera. I tu tkwi błąd z mojej strony, gdyż jego ostatnie wydawnictwo pt. After jest po prostu bardzo dobre. Nie wiem, czy zatwardziali fani Emperora podzielą moje zdanie, gdyż jest to zupełnie inna muzyka niż np. na In the Nightside Eclipse. Owszem, są tu momenty ostrej napierdalanki, ale to jedynie części składowe tego progresywnego dzieła. Poza tym, sporo tu akustycznych gitar i wolnych temp, zmian rytmów, a nawet motywy grane na saksofonie (co akurat średnio mi pasi). Ogólnie, dużo się tu dzieje. Sam Ihsahn (który całą płytę zmajstrował samodzielnie) to wydziera się, to delikatnie śpiewa, jak np. w moim ulubionym Undercurrent. Potem następuje przejście i znowu drze ryja, jak Szatan przykazał.
Podsumowując, jeśli nie skazałeś Vegarda Tveitana na wieczne granie blacku i dopuszczasz możliwość, że może on też ładnie zanucić, koniecznie obadaj tę płytę. Polecam ją również osobom lubiącym progresywny metal w ekstremalnym wydaniu.
Ocena: 4,5
ps. na yt można też znaleźć raporty ze studia. Tu macie część pierwszą. Ja tymczasem postaram się nadrobić braki i przesłuchać dwie poprzednie płyty- The Adversary i angL. Podobno też dobre.
Twoja Stara Gra Metal 
Skomentuj