Piłka meczowa: Cruciamentum: Charnel Passages Niech dziwna nazwa Was nie zniechęca, bo oto, po 10 latach grania i 4 wydanych epkach dostajemy od Anglików pełną i na dodatek bardzo dobrą płytę. Znawcy szufladkują ich jako death-doom, ja ich twórczość dookreślę następującymi epitetami: mroczna, agresywna i porywająca. Nie idąc na kompromisy i tanie chwyty, muzycy stworzyli... Continue Reading →
Piłka meczowa: Royal Thunder: Crooked DoorsHistoria stara jak świat (a przynajmniej jak płyta Rumours zespołu Fleetwood Mac): dziewczyna poznaje chłopaka, zakładają zespół, nagrywają płytę, związek się rozpada i pod wpływem tegoż rozpadu para tworzy najlepszą płytę w karierze. Coś konkretniej o muzyce? 11 bardzo dobrych, lekko psychodelicznych, hard rockowych piosenek, które jakkolwiek wyraźnie czerpią z... Continue Reading →
Po świetnym Wasting Light, byłem pewien, że Grohl i spółka nie dadzą rady powtórzyć takiego dokonania i nagrać równie porywającej muzyki. Nie wiedziałem tylko, że będzie aż tak źle. Bo Sonic Highways to zdecydowanie najsłabsza płyta Foo Fighters. Powodów takiej sytuacji upatruję w dwóch rzeczach. Po pierwsze, chłopaki trochę zmienili styl. Po dwudziestu latach klepania... Continue Reading →
Materia: Czyli pop-djenty z telewizji. Bardzo dobry kontakt z publicznością i żywiołowy występ nie przykryły faktu, że wszystkie piosenki są w zasadzie na jedno, nie ciekawe kopyto. Ale ludzie się bawili, więc co ja tam wiem. Thy Disease: Relatywnie przystępne death metale z domieszką elektroniki. Złośliwcy powiedzieliby, że są znani głównie z raportu ze studia,... Continue Reading →
Accept: Blind Rage Kolejny krążek pełen teutońskiego heavy metalu. Spoko, ale do Blood of the Nations startu nie ma. Belphegor: Conjuring the Dead 36 minut bardzo sympatycznej blackened-deathowej sieczki. W sam raz na koniec tygodnia, gdy trzeba gonić deadline’y w korpo. Blues Pills: Blues Pills Zabili mnie singlem “Highclass woman”. Niestety to wszystko co mają... Continue Reading →
No witam! Ku Waszej wygodzie, a swojemu lansowi oraz zwiększeniu możliwości, założyłem fanpejdża na fejsbuku. Dzięki temu, jak zalajkujecie w/w fanpejdż, moje ego zostanie pogłaskane, a Wy będziecie dostawać powiadomienia o nowych postach tutaj, bez konieczności zaglądania co chwila. Chyba tak lepiej, c'nie? Adres jest taki: https://www.facebook.com/twojastaragrametal Podobno blogaski można integrować jakoś z fejsbuniem, ale... Continue Reading →
Autopsy: Headless Ritual Klasycy deathu powracają. Trochę tłustsze brzmienie niż poprzednio zdecydowanie należy policzyć im na plus, tak samo jak typowe dla nich fajne, zróżnicowane i ciekawe kompozycje oraz szalony głos Chrisa Reiferta. Bardzo dobre. Avenged Sevenfold: Hail to the King Niezaprzeczalnym faktem jest, że chłopaki zrzynają tutaj bezwstydnie z największych gwiazd ciężkiego rocka z... Continue Reading →
A Pale Horse Named Death: Lay My Soul to Waste Mix Paradise Lost i Type O Negative. Już dawno żadna płyta nie sprawiała, że chcę się pociąć. A może to gówniana aura i inne okoliczności zewnętrzne? Kto wie? Jakby nie było, pierwszy raz słuchało się świetnie, ale z każdym kolejnym uroku płycie ubywało. Alice in... Continue Reading →
Wiadomość ta złapała mnie w środku majówki, kiedy nie miałem dostępu do netu, stąd opóźnienie. Nie będę Wam tu wciskał, że Slayera słucham od przedszkola i znam wszystkie teksty na pamięć. Jednak nikt nie odmówi im miejsca w panteonie metalu, a każdy, kto choć raz wpisał na youtube hasło “metal” zna takie kawałki jak “Angel... Continue Reading →
Dzisiaj rzecz relatywnie świeża, bo z roku 2011. Taki prosty, tradycyjny black. Zmianie ulega też odrobinę formuła tego działu, coby objąć całe fragmenty tekstu, a nie tylko pojedyncze słowa. Jadziem! I want to commit murder I have only one last wish before my time comes to an end. Something I have craved for... Continue Reading →
Twoja Stara Gra Metal 