Metal i Piekło
Piłka meczowa: Agrimonia: Awaken Nowa płyta szwedzkiej Agrimonii kojarzy mi się z rzeką, która porywa i miota słuchaczem na wszystkie strony, czasem pozbawiając tchu, ale po wydostaniu się na brzeg, odbiorca wraca w górę biegu i wskakuje do niej ponownie. Na tej zasadzie, zespół rzuca kolejne riffy w stronę słuchacza, które z początku przytłaczają swoją... Continue Reading →
Piłka meczowa: The Darkness: Pinewood Smile Nie dajcie się zwieść brzydkiej okładce i niskim ocenom w pozostałych internetach. Szpetni Anglicy wydali w końcu dobrą płytę, najlepszą od czasu debiutu sprzed 14 lat. Stylistycznie ciągle kradną od kogo się da, ze szczególnym uwzględnieniem AC/DC i Queen, ale tym razem wychodzą im naprawdę świetne numery, z energetycznym... Continue Reading →
Piłka meczowa: Spectral Voice: Eroded Corridors of Unbeing Po trzech latach raczenia publiki demówkami i splitami, Amerykanie ze Spectral Voice (grający też m.in. w Blood Incantation) nagrali w końcu pełno-wymiarowy album. I słodki jeżu, jest on wspaniały. Duszny jak polskie autobusy w lecie death-doom w formie 5 porywających kompozycji, które na zmianę to kroczą majestatycznie,... Continue Reading →
Black Dahlia Murder, The: Nightbringers Pisanie o płytach takich zespołów jak TBDM jest jedną z najmniej wdzięcznych rzeczy na świecie. Stylistycznie, każdy ich krążek jest bardzo zbliżony do poprzedniego- pędzący na złamanie karku death metal z mnóstwem melodii i fajnymi solówkami, okraszony popisami wokalnymi Trevora Strnada, który potrafi i ryknąć i zakwiczeć. Wszystko rozchodzi się... Continue Reading →
Piłka meczowa: Bison: You Are Not the Ocean You Are the Patient No! Tak właśnie powinno się robić atmosferyczne sludge’e. Zachowując ciężar i surowość, budować piosenki, które wbijają się w pamięć pomimo nieoczywistych struktur. I jeszcze te piękne riffy. Chyba najlepsze wydawnictwo Kanadyjczyków. Chelsea Wolfe: Hiss Spun “Czuję się, jakbym była na własnym pogrzebie”- tak... Continue Reading →
Piłka meczowa: Decapitated: Anticult Na poprzednim krążku, pt. Blood Mantra, Decapitated w wersji 2.0 sprecyzowali ramy swego nowego stylu, znajdującego się na przecięciu ich dawnego death metalowego grania, łamańców spod znaku Meshuggah i groove metalowego bujania w stylu Pantery. Anticult to de facto dopracowana Mantra. Brak wypełniaczy, brak niedokończonych kompozycji, tylko 8 potężnych i porywających numerów,... Continue Reading →
Piłka meczowa: Power Trip: Nightmare Logic Ciężki i szybki thrash metal. Dodatkowo super-chwytliwy, bez uciekania się do tanich sztuczek. Ogólnie nie przepadam za współczesnymi wydawnictwami z tego gatunku, ale Nightmare Logic to 8 strzałów, z których wszystkie trafiają w 10-tkę. ps. Dla perkusyjnych nerdów- zwróćcie uwagę, że na całej płycie w ogóle nie ma podwójnej... Continue Reading →
Piłka meczowa: Code Orange: Forever Tutaj się nie będę czaił z jakimiś metaforami czy innymi pierdami- Forever to przechuj płyta. To jak zespół w obrębie jednego krążka płynnie porusza się między miażdżącym nowoczesnym beatdown hardcore (m.in. “Forever”, “Kill the Creator”), a melodyjnym, alternatywnym metalem (kapitalne “Bleeding in the Blur”, “Ugly”) czy agresywną elektroniką (końcówka “Hurt... Continue Reading →
Piłka meczowa: Mithras: On Strange Loops Troszkem tutaj rozdarty, bo z jednej strony rżną ze starego Morbid Angel aż furczy, ale z drugiej, kurwa, pięknie im to wychodzi. Dominująca brutalność jest kontrapunktowana przez subtelne melodie i takie trochę “kosmiczne” motywy, co w połączeniu z dobrze przemyślaną dynamiką całości sprawia, że pomimo wielkiej intensywności, płyta w... Continue Reading →
