Metal i Piekło
Piłka meczowa: Idles: Joy as an Act or Resistance Dość różnorodna muzyka, trochę (post-)punka, trochę jakichś garażowych brzmień, ale ducha ma jednoznacznie punkowo-buntowniczego. Przede wszystkim jednak ma w sobie tyle zadziornej, a przy tym w jakiś sposób czarującej energii, że aż chce się samemu obalać patriarchat i tłuc bogaczy. Poza tym polecam obczaić teksty i interpretacje... Czytaj dalej →
Przedostania porcja krótkich recenzji płyt z 2018.
Piłka meczowa: All Them Witches: ATW Na początku grali stonera bliskiego Kyuss, następnie w drodze ewolucji doszli do ciężkiego, mrocznego bluesa, który swym wisielczym klimatem i cudnymi melodiami przypomina jedno-płytowe dziecko m.in. Layne’a Staleya, Mad Season. I podobnie jak wspomniane wydawnictwo muzyków z Seattle, ATW robi mi niesamowicie dobrze. Co prawda z początku wydawały mi... Czytaj dalej →
W tym odcinku jak zwykle znajdzie się sporo narzekania i szargania śiętości, ale dla odmiany też trochę kołczingu i radości. Zaintrygowani? Zapraszam do lektury!
Piłka meczowa – Wolf King: Loyal to the Soil Fantastyczny chaotyczny hardcore, mocno doprawiony crustem, blackiem i innymi odmianami ekstremalnego metalu. Z początku wchodził opornie, ale 3-4 przesłuchania sprawiły, że się zakochałem w tym krążku. At the Gates: To Drink from the Night Itself At War with Reality to był dla mnie taki Death Magnetic-... Czytaj dalej →
Piłka meczowa - Voidhanger: Dark Days of the Soul Muszę się przyznać, że jestem jedną z nielicznych osób, którym poprzednie pełne wydawnictwo ekipy Warcrimera, Working Class Misanthropy, nie przypadło do gustu. Za dużo było gęstego napierdolu, za mało piosenek. Z pewną rezerwą podchodziłem więc do DDotS. Zupełnie niepotrzebnie! Zespół wpuścił do kompozycji sporo powietrza, dzięki... Czytaj dalej →
Piłka meczowa: Agrimonia: Awaken Nowa płyta szwedzkiej Agrimonii kojarzy mi się z rzeką, która porywa i miota słuchaczem na wszystkie strony, czasem pozbawiając tchu, ale po wydostaniu się na brzeg, odbiorca wraca w górę biegu i wskakuje do niej ponownie. Na tej zasadzie, zespół rzuca kolejne riffy w stronę słuchacza, które z początku przytłaczają swoją... Czytaj dalej →
Piłka meczowa: The Darkness: Pinewood Smile Nie dajcie się zwieść brzydkiej okładce i niskim ocenom w pozostałych internetach. Szpetni Anglicy wydali w końcu dobrą płytę, najlepszą od czasu debiutu sprzed 14 lat. Stylistycznie ciągle kradną od kogo się da, ze szczególnym uwzględnieniem AC/DC i Queen, ale tym razem wychodzą im naprawdę świetne numery, z energetycznym... Czytaj dalej →
Piłka meczowa: Spectral Voice: Eroded Corridors of Unbeing Po trzech latach raczenia publiki demówkami i splitami, Amerykanie ze Spectral Voice (grający też m.in. w Blood Incantation) nagrali w końcu pełno-wymiarowy album. I słodki jeżu, jest on wspaniały. Duszny jak polskie autobusy w lecie death-doom w formie 5 porywających kompozycji, które na zmianę to kroczą majestatycznie,... Czytaj dalej →
Wspierane przez WordPress.com. Autor motywu: Anders Noren.
