Zacznijmy od muzyki. Nie znam wcześniejszego dorobku odpowiedzialnego za nią Petera Tagtgrena (Pain, Hypocrisy), ale to, co stworzył tutaj można określić mianem industrialnego metalu. Średnie tempa, proste, a zarazem ciężkie riffy, a wszystko zalane popowymi wręcz melodyjkami, najczęściej pochodzenia klawiszowego. Takie sobie to jest w najlepszym wypadku. Rzecz jasna, muzyka jest jedynie tłem dla wyczynów... Czytaj dalej →