Meshuggah – 17.03.2024 – Klub Studio, Kraków

Mantar

Ogólnie twórczość tego niemieckiego duetu mnie specjalnie nie porywa, ale grana przez nich mieszanka punku, black metalu i sludge’u ma w sobie to coś, co sprawiło, że chciało mi się wcześniej przyjechać do Studia. I to była świetna decyzja, bo w wersji live ten zespół dostaje skrzydeł. Mnóstwo takiej specyficznej, chuligańskiej energii, prosto i na temat. A jak zapodali pod koniec “Era Borealis” to już zupełnie zdziczałem. Koncert wieczoru!

The Halo Effect

Jest relatywnie mało zespołów, których nie lubię. Jak mi się coś nie podoba, to generalnie mam w dupie i zapominam. Ale ekipa Mikaela Stanne, składająca się z byłych muzyków In Flames i Dark Tranquility, jest tak wyjątkowa, że bez zastanowienia mogę napisać, że z pełną pasją ich nienawidzę. To ich cukierkowe pierdolenie nie zasługuje na łatkę metal. Nie ma tu mocy, chamstwa, ani niebezpieczeństwa. Tak z płyty jak i na koncercie brzmią, jakby jacyś spece od marketingu spróbowali wydestylować najprzyjemniejsze brzmienia i nuty z całego metalu i sprzedać jako normalny zespół. Wkurwiam się jak o nich myślę. I jeszcze te bufiaste rękawy wokalisty! Ohyda!

Meshuggah

Tutaj mam mieszane uczucia. Z jednej strony, niesamowite, monolityczne brzmienie, które przetrąca kręgosłupy i precyzyjne wykonanie sprawiają, że absolutnie trzeba ten zespół choć raz zobaczyć. Przeżycie podobne do masażu betonowymi płytami. Z drugiej jednak, ich późniejsze piosenki, zagrane na początku występu, są dla mnie zbyt podobne do siebie i pozbawione wystarczającej ilości haczyków. Dlatego też, po jakichś 20 minutach poszedłem sobie usiąść przy barze. Ciekawiej zrobiło się pod koniec, gdy sięgnęli do starszych rzeczy, na czele z “Future Breed Machine” i oczywiście “Bleed”. Podsumowując, uważam, że jest to unikalny zespół i każdy fan metalu powinien go zobaczyć. Ale dla mnie jeden raz zdecydowanie wystarczy.